Asabiyet Dinde Ne Demek?

Asabiyet, herhangi bir konuda kendi görüşlerinizi öne çıkararak başkalarının fikirlerini reddetme veya baskı altında tutma eylemidir. Asabiyetin kökeni, insanların kendilerini birbirinden ayırmak ve diğerlerinden üstün olmak istemelerinden kaynaklanmaktadır. Asabiyetin dini bir anlamı vardır. İslam dini, asabiyeti çeşitli biçimlerde yasaklamıştır.

Kuran’da Asabiyet

Kuran’da, asabiyetin önemli bir konu olarak ele alındığını görürüz. Kuran’da, asabiyete karşı olan tavsiyeler, insanların kendi düşüncelerini öne çıkarmak yerine, tüm insanların eşit şartlarda düşüncelerini öne sürmesi gerektiğini vurgulamaktadır.

Mesela, Kuran’ın “O halde, işte bu Kur’anla, aranızda adaleti sağlaması için, Allah’ın sizi ayrı ayrı yarattığını, eşit olmadığınızı ve kimsenin kimseyi üstün tutmayacağını” (Hucurat 49:13) ayeti, asabiyetin reddedilmesini vurgulamaktadır.

Ayrıca, Kuran’ın “Ey insanlar! Biz sizi, erkekler ve kadınlar olarak birbirinizden ayırdık ve sizin için ülkeler ve kabileler yarattık ki, birbirinizi tanıyasınız” (Hucurat 49:13) ayeti de, asabiyetin yasaklanmasını vurgulamaktadır.

Hadislerde Asabiyet

Hadislerde de, asabiyetin reddedilmesi vurgulanmaktadır. Mesela, Hz. Peygamber (s.a.s)’in hadisi şöyledir: “Hiç kimse, başkasını aşağılamaz veya üstün tutmaz. Kıyamet gününde, herkes kendi günahlarından sorguya çekilecektir.”

Hz. Peygamber (s.a.s)’in diğer hadisi de şöyledir: “Allah, insanların en üstünü olan kimseden başka hiç kimse, diğer kimseyi aşağılamayacak veya üstün tutmayacaktır.”

Kısaca Asabiyet

Kısaca, asabiyet, kendi görüşlerinizi öne sürmek ve diğerlerinin fikirlerini baskı altında tutma eylemidir. İslam dini, asabiyeti çeşitli biçimlerde yasaklamıştır. Kuran ve hadislerde, insanların eşit şartlarda düşüncelerini öne sürmesi ve asabiyetin reddedilmesi vurgulanmaktadır.